Optreden voor ANBO Hengelo en Steenderen

Pittig optreden voor de ANBO Hengelo en Steenderen

 

Eerst weer even een kleine Sound check, voordat we aan de koffie beginnen. we moeten nog even wachten totdat de voorzitter van ANBO de zaal heeft toegesproken.

Na deze toespraak is het onze beurt om de zaal op z'n kop te zetten. We beginnen heel rustig met de opbouw van ons programma. Het duurt echter niet lang of de hele zaal zingt al volop mee. Gerard is weer geweldig op dreef met zijn verhalen. Bij het nummer "Iedere Dans" verteld Gerard over zijn eerste dansles bij Piepie Berendsen. De meisjes zitten links en de jongens rechts van de zaal en dan rennen als de eerste dans begint. Wie dan het eerste bij een meisje is heeft ze voor de hele avond, en sommigen voor het hele leven zoals Gerard verteld. Martien reageerde hierop als aanvulling met, "ik heb er nog spijt van". Zo gaat het vervolgens van het ene naar het andere verhaal.

De pauze breekt aan en we kunnen even genieten van een heerlijk drankje. Tijdens deze pauze worden lootjes verkocht, om de kosten te dekken. Ook wij kopen deze natuurlijk, in de wetenschap dat we toch niets winnen, behalve Annie, die wil met zoiets nog wel eens geluk hebben. Ook wordt er in de pauze nog even naar Susan gebeld (die jarig is) , om haar toe te zingen met een lang zal ze leven.

Na de pauze beginnen de trekharmonicaspelers met hun programma. En ook hier gaan de kontjes volop van de stoelen. De hele groep gaat na dit optreden weer verder, zo ook Gerard met zijn verhalen. Het gaat er allemaal in als Toldijksekoek. Er wordt nu ook volop gedanst. Of het nu gaat om een strakke tango, of een slepende wals. ( Engelse wals)

We komen zo zoetjes aan toch aan het einde van het programma. We sluiten zoals gebruikelijk weer af met Loat Moar Lekker Goan. Gerard zijn bewuste pijntjes komen ook nu weer voorbij.

Na ons optreden dankte de voorzitter ons voor het geweldige optreden. Hij en met hem de hele zaal heeft van dit optreden genoten. Hij heeft echter wel een nieuwe ziekte beeld voor Gerard bedacht: PHPD, ofwel Pijntje Hier Pijntje Daar.

Voor we huiswaarts keren komt echter de verloting nog voorbij. Plotsklaps horen we achter ons "ja ikke". Zoals al eerder gemeld, Annie heeft weer prijs. De rest van de groep moet genoegen nemen de kleine stukjes papier waar niets op is gevallen.