Regina Pacis 29-01-2013

Wederzien met Regina Pacis

 

Het is alweer een aantal jaren geleden dat we de reis naar Regina Pacis in Arnhem maakten.

 

We werden goed ontvangen met een vriendelijk woord en een heerlijke bak koffie.

Doordat Susan materiele problemen had, waren zij, Willemien en Henk net op tijd binnen om ook nog een slok koffie naar binnen te werken. Precies half acht, zoals afgesproken, konden we met ons programma starten. Helaas moest Gerard, onze spreekstalmeester, mededelen dat onze drummer Jos het moest laten afweten. Gerard stelde aan de aanwezigen voor om maar vooral mee te zingen, zodat de aanwezigen op het podium konden plaatsnemen en wij met z'n allen in de zaal konden gaan zitten. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. De aanwezigen neuriden, en zongen mee waar het maar kon. Zelfs iemand liet zijn mondharmonica's van zijn kamer halen, om waar het kon, mee te spelen. Zelfs de mensen die hun bed niet konden verlaten genoten van het aangeboden muzikale programma. De stemming zat er opperbest in. Om even de kelen te smeren werd er een pauze ingelast.

We vervolgden, zoals gewoonlijk, met een optreden van onze trekzak spelers. Ook hierbij werd er uit volle borst meegezongen. Hierna vervolgden we ons programma weer met de hele groep. De blijdschap was van de gezichten van de aanwezigen af te lezen. Er werd zelfs mee gedeind en op de tafels getrommeld. Zelf konden we ook genieten van al die blijdschap.

Bij het slotnummer "Loat moar lekker goan" kon Gerard het niet nalaten om te vertellen dat hij 's morgens moeite had met het opstaan. Een pijntje hier en een pijntje daar.

Zo komt er een einde aan een hele mooie avond. In het slotwoord werden we bedankt voor een geweldige avond.

Tijdens het opruimen van de geluidsinstalatie kregen we veel lof toegezwaaid van verschillende mensen. Hier en daar had men toch een traantje weg moeten pinken.